We gebruiken cookies voor een betere brows-ervaring. Door deze website te blijven gebruiken stemt u hiermee in.
Hier vind u meer informatie over ons gebruik van cookies en hoe u ze kunt uitschakelen.
Een gulle vriendin van ons bood aan om op onze kinderen te passen, zodat mijn vrouw en ik samen ergens naartoe konden gaan. ‘Zoek iets leuks uit om te doen!’ adviseerde ze. Omdat we nogal praktisch ingesteld zijn, besloten we om samen naar een grote supermarkt te gaan. Toen we met de armen vol boodschappentassen terugkwamen, vroeg ze waarom we niet iets speciaals gedaan hadden. We zeiden dat ergens naartoe gaan niet zozeer bijzonder wordt door wat je doet, maar door met wie je bent.
In 2015 bracht een vrouw de computer van haar pas overleden man naar een recycling-centrum. De computer was uit 1976! Maar belangrijker dan de leeftijd van het ding, was degene die hem in elkaar gezet had. Het was een van de tweehonderd computers die eigenhandig gemaakt waren door de oprichter van Apple, Steve Jobs. Het ding had een geschatte waarde van tweehonderdduizend dollar. Om de echte waarde van iets te kennen, is het soms handig om te weten wie de maker is.
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de Amerikaanse president Woodrow Wilson gezien als een van de sterkste leiders van de wereld. Toch wist bijna niemand dat het zijn vrouw was die bijna al zijn zaken regelde nadat hij in 1919 een verwoestende beroerte had gehad. Zij bepaalde welke zaken hem onder de aandacht gebracht moesten worden. Sommige moderne historici gaan er zelfs van uit dat het Edith Wilson was die een tijdlang feitelijk regeerde.
Een van mijn oudste jeugdherinneringen aan de kerk is dat de dominee door het gangpad liep en ons als kerkgangers uitdaagde om ‘het water van onze doop te gedenken’. Het water gedenken, dacht ik, wat is dat nu weer. Hoe kun je in hemelsnaam water gedenken? Toen spetterde hij water over alle aanwezigen, wat ik als kleine jongen prachtig vond, maar ook verwarrend.
Als kleine jongen probeerde Benjamin West een tekening van zijn zus te maken, maar het werd een rommeltje. Zijn moeder zag zijn kunstwerk, kuste hem op zijn hoofd en zei: ‘Maar dat is Sally!’ Later zou de grote Amerikaanse schilder zeggen dat het door die kus kwam dat hij kunstenaar was geworden. In bemoediging schuilt enorm veel kracht.
Ik vergeet nooit het moment waarop ik mijn toekomstige vrouw voor het eerst meenam om met mijn familie kennis te maken. Met pretlichtjes in hun ogen vroegen mijn twee oudere broers haar: ‘Wat zie je eigenlijk precies in die gast?’ Met een glimlach drukte zij hun op het hart dat ik dankzij Gods genade de man geworden was van wie ze hield.
In de angstige momenten die volgden op de hartaanval die mijn schoonmoeder kreeg, had ze het geluk dat ze vrijwel direct medische zorg kon ontvangen. Later vertelde haar arts me dat behandeling binnen een kwartier na een hartaanval, het gevolg heeft dat drieëndertig procent van de patiënten het overleeft . Als medische zorg langer dan een kwartier duurt, is dat aantal slechts vijf procent.
De politie gaf een vrouw een forse boete voor roekeloos rijgedrag, toen ze vanaf de weg de stoep op reed en weer terug de straat op, omdat ze niet op een schoolbus wilde wachten die leerlingen uit liet stappen.
Ooit zag ik een programma op tv waarin jong volwassenen speelden dat ze middelbare-schoolleerlingen waren. Dat deden ze om meer te begrijpen van het leven van tieners. Ze kwamen er achter dan sociale media een enorme rol spelen bij de vraag hoe waardevol tieners zichzelf vinden. Een van hen merkte op: ‘De eigenwaarde van [de leerlingen] is nauw verbonden met de sociale media; ze hangt ervan af hoeveel “likes” ze krijgen op hun foto’s.’ Deze behoefte aan acceptatie en waardering van anderen brengt sommige jongeren tot behoorlijk extreem gedrag online.
‘Maar ik wil het niet delen!’, jankte onze jongste terwijl zijn hart brak als hij eraan dacht om van zelfs maar eentje van zijn geliefde LEGO-blokjes afscheid te moeten nemen. Ik rolde met mijn ogen om zijn onvolwassen gedrag, maar laten we eerlijk zijn: dat is een houding die je niet alleen bij jonge kinderen ziet. Hoe vaak is het leven (van mijzelf en vrijwel ieder mens door de geschiedenis heen) niet gestempeld door een hardnekkig verzet tegen gul en vrijwillig aan andere mensen geven?
